Θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι για την προκοπή του κλάδου δεν φθάνουν οι συνήθεις διακηρύξεις, αλλά χρειάζονται συνδικαλιστικές πράξεις

Ο Κος Πέτρος Καλπακίδης είναι ο νέος Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Αργυροχρυσοχόων Κοσμηματοπώλων Ωρολογοπώλων. Ο ίδιος συνεχίζοντας την οικογενειακή επιχείρηση, σε έναν από τους πιο δύσκολους χώρους, της λιανικής πώλησης κοσμημάτων στη Θεσσαλονίκη και γνώστη της τέχνης της αργυροχρυσοχοΐας, επιλέχτηκε ως ο καταλληλότερος άνθρωπος για την διοίκηση του κλάδου.

Συνέντευξη στο Τάσο Σπανούδη

JT: Κε Πρόεδρε σε συνέχεια της επιτυχημένης σας πορεία στην Προεδρία του Συλλόγου Κοσμηματοπωλών Ωρολογοπωλών Θεσσαλονίκης, εκλεχτήκατε να αναλάβετε και την διοίκηση ολόκληρου του κλάδου, αναλαμβάνοντας την ύψιστη θέση του Προέδρου της Π.Ο.Β.Α.Κ.Ω. Θα ήθελα να μας μιλήσετε για το όραμα και τους στόχους σας για την Ομοσπονδία.

Πρόεδρος Π.Ο.Β.Α.Κ.Ω. Πέτρος Καλπακίδης: Σας ευχαριστώ Κε. Σπανούδη, για τα καλά σας λόγια. Ωστόσο, το αν η πορεία μου ήταν και είναι επιτυχημένη στο Σύλλογο Κοσμηματοπωλών Ωρολογοπωλών Θεσσαλονίκης θα το κρίνουν τόσο τα μέλη του Συλλόγου μου, όσο και η συνδικαλιστική ιστορία.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να επισημάνω πως για μένα η θέση του προέδρου σε οποιαδήποτε βαθμίδα της συνδικαλιστικής ιεραρχίας δεν είναι επίδειξη, αλλά επώδυνη στάση και επίπονη πράξη.
Ανέλαβα τη διοίκηση της Ομοσπονδίας σε δύσκολες στιγμές για την πατρίδα μας. Βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο τόσο για τα πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά, όσο και για τα εθνικά ζητήματα. Βιώνουμε μια οικονομική κρίση που μετρά οκτώ χρόνια και συνεχίζεται με εντεινόμενη ένταση. Αποτέλεσμα αυτού είναι να έχουν επηρεαστεί όλες οι εκφάνσεις της πολιτικής μας ζωής. Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Βιοτεχνών Αργυροχρυσοχόων Κοσμηματοπωλών Ωρολογοπωλών ως συνδικαλιστικό όργανο της ελληνικής αργυροχρυσοχοΐας αποτελεί μέρος της πολιτικής ζωής του τόπου και αυτό γιατί ο συνδικαλισμός, όπως έχω τονίσει κατά επανάληψη είναι επιστήμη της εφαρμοσμένης πολιτικής. Ως τέτοιος οργανισμός η Ομοσπονδία καλείται να διαδραματίσει ένα σημαντικό ρόλο σε μια εξαιρετική αποστολή και να αναπτύξει τον κλάδο προς την κατεύθυνση του σύγχρονου επιχειρείν στο πλαίσιο του καταστατικού της.
Κατά συνέπεια η σκέψη του διοικητικού συμβουλίου θα καθοδηγείται από το όραμα και όχι από τις εξελίξεις. Θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε ότι για την προκοπή του κλάδου δεν φθάνουν οι συνήθεις διακηρύξεις που έγιναν στον χώρο μας πληθωρικές και η συγκέντρωση σε τακτά διαστήματα στελεχών για να διεκπεραιώνουμε απλώς τις υποθέσεις της Ομοσπονδίας, αλλά χρειάζονται συνδικαλιστικές πράξεις. Θα πρέπει να πάψουμε να προτιμούμε την ευχαρίστηση που μας προσφέρει η απραξία και να τολμήσουμε να κάνουμε πράγματα που ίσως να φαίνονται πρωτόγνωρα και αυτό να μας προκαλεί επιφυλάξεις, παρά ταύτα είναι αναγκαία για την θετική μας εξέλιξη.
Ας έρθω, λοιπόν, στην ουσία της ερώτησης σας για το όραμα και τους στόχους που έχω για την Ομοσπονδία, η οποία θα πρέπει να λειτουργεί μέσα σ’ ένα οργανωτικό πλαίσιο, που θα χαρακτηρίζεται από παραμετροποίηση και διαδραστική λειτουργία. Είναι σημαντικό ένας δευτεροβάθμιος συνδικαλιστικός φορέας να εκπονήσει μια αρχιτεκτονική δομή λειτουργίας, προκειμένου να αναβαθμιστεί ο λόγος και κυρίως ο ρόλος του συμβούλου που συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο. Οι πληροφορίες που φθάνουν καθημερινά όχι μόνο στην Ομοσπονδία, αλλά σ’ όλα τα συνδικαλιστικά όργανα δεν συνιστούν από μόνες τους γνώση. Γνώση συνιστά η επεξεργασία και η μελέτη αυτών των πληροφοριών ώστε να μετουσιωθούν αρχικά σε συγκεκριμένη θέση και στη συνέχεια να διακηρυχθούν ως πρόταση της Ομοσπονδίας. Η ουσιαστική αναβάθμιση του ρόλου και του λόγου του συμβούλου είναι εκείνα τα στοιχεία που θα αναβαθμίσουν και το ρόλο του διοικητικού συμβουλίου της Ομοσπονδίας.
Πρωταρχικό βήμα για να πραγματοποιηθεί το όποιο όραμα είναι να αφήσουμε στο παρελθόν συμπεριφορές και πρακτικές που περιόριζαν την εικόνα της Ομοσπονδίας και κατά συνέπεια του κλάδου και να κρατήσουμε από το παρελθόν τα στοιχεία που βοήθησαν και άντεξαν στο χρόνο προσαρμοσμένα στις σύγχρονες απαιτήσεις. Το όραμα πάντοτε περιέχει κάτι καινοτόμο και καινούργιο. Οι άνθρωποι πολλές φορές, θέλετε από άγνοια, ή από τρόμο μπροστά στο καινούργιο, ίσως από οκνηρία για να μην εργασθούν σε νέες συνθήκες, ή από προσωπική συνδικαλιστική αντιπάθεια εκδηλώνουν τις επιφυλάξεις τους μπροστά στις νέες προκλήσεις με ποικίλες αντιδράσεις. Οι συμπεριφορές τους παρουσιάζουν αρνητισμό με αποτέλεσμα να καταγράφεται άρνηση για οτιδήποτε καινούργιο. Αυτές λοιπόν τις συμπεριφορές οφείλουμε να τις περιορίσουμε.
Είναι δεδομένο ότι ως νέα διοίκηση χρειαζόμαστε ενότητα στόχου και πνεύματος, ένα συγκεκριμένο σχέδιο καθώς και γρήγορες και ξεκάθαρες ενέργειες σ’ όλους τους τομείς των δραστηριοτήτων μας. Κατανοώ ότι είναι δύσκολο να αλλάξεις συνήθειες ετών, αλλά από την άλλη πλευρά, δεν μακαρίζω τους ανθρώπους που θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς επειδή μπορούν και αγνοούν αυτό που δεν μπορούν να αλλάξουν.
Στόχος της νέας διοίκησης είναι η έντονη συμμετοχή των συμβούλων αλλά και των αντιπροσώπων του εκλεκτορικού σώματος της Ομοσπονδίας στις ενέργειες της. Παράλληλα θα επιδιωχθεί η εντατικοποίηση συμμετοχής με προσήλωση και διάθεση προσφοράς υπηρεσιών αναφορικά με τα δρώμενα της Ομοσπονδίας, των διοικήσεων των πρωτοβάθμιων σωματείων που αποτελούν τα στοιχεία υπάρξεως της Ομοσπονδίας. Ενώ παράλληλα μέλημα μου είναι να αποτρέψω την επικράτηση συσχετισμών και να επιτρέψω την ανάδειξη αξιόλογων θέσεων και προτάσεων.

JT: Ποια θεωρείτε ως μεγαλύτερα προβλήματα - προκλήσεις του κλάδου σήμερα; Και πως σκέφτεστε να τα αντιμετωπίσετε;

Π.Κ.: Τα εντονότερα προβλήματα του κλάδου σήμερα προκαλούνται από εξωγενείς παράγοντες. Είναι προβλήματα που επί σειρά ετών προσπαθούμε να τα επιλύσουμε, αλλά δυστυχώς μένουμε στην πεδιάδα των προσπαθειών. Βέβαια όπως όλες οι καταστάσεις έτσι και τα προβλήματα μεταμορφώνονται ανάλογα με την πολιτικοοικονομική κατάσταση της χώρας. Και όταν λέω εξωγενή προβλήματα αναφέρομαι στα προβλήματα που δημιουργούν αυτές οι μεταμορφώσεις, οι οποίες δεν βρίσκονται υπό τον έλεγχό μας. Δυστυχώς αυτές οι μεταμορφώσεις τον τελευταίο καιρό έχουν πάρει μορφή χιονοστιβάδας από την προσπάθεια της δημόσιας διοίκησης να λύσει τα προβλήματα που η ίδια δημιούργησε εκτρέφοντας τον γιγαντισμό του δημοσίου.
“Αγκάθι” αποτελεί το θέμα της φορολογίας, το ασφαλιστικό σύστημα που μόνο κατά επίφαση είναι σύστημα και σε καμία περίπτωση δεν είναι ασφαλιστικό, το τραπεζικό σύστημα, το οποίο έχει πάψει και αυτό να είναι σύστημα μετατρέποντας τις τράπεζες σε κομμάτι των λογιστηρίων των επιχειρήσεων, τα προβλήματα αδειοδότησης των επιχειρήσεων και άλλα πολλά.
Η Ομοσπονδία όπως γνωρίζεται δεν αποτελεί νομοθετικό όργανο της πολιτείας κατά συνέπεια δεν δύναται να δώσει απευθείας λύσεις στα προβλήματα που σας προανέφερα. Έχει όμως τη δυνατότητα να ασκεί επιρροή στους αρμοδίους διακηρύσσοντας τις θέσεις της και καταθέτοντας τις προτάσεις της. Θέσεις και προτάσεις, που τις χαρακτηρίζουν η εμπειρία των στελεχών του κλάδου και κινούνται μέσα στο πλαίσιο της υγιούς ανάπτυξης της οικονομίας.
Απαντώντας έτσι και στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης σας θα έλεγα ότι η ενδυνάμωση αυτής της επιρροής αποτελεί κύριο στοιχείο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Θα πρέπει να γνωρίζουμε όμως όλοι πως η ενδυνάμωση αυτή της επιρροής περνάει μέσα από την οργανωτική διοικητική ενίσχυση της Ομοσπονδίας και κυρίως των μελών της, δηλαδή των πρωτοβάθμιων σωματείων.

JT: Οι αγωνίες και τα προβλήματα του κλάδου είναι διαχρονικά: η υψηλή φορολογία, τα εικονικά τιμολόγια, η έξαρση της εγκληματικότητας, το παραεμπόριο. Τι θα ήταν αυτό που πρέπει να περιμένουμε από την πλευρά της πολιτείας και της ομοσπονδίας;

Π.Κ.: Αναφέρατε μόνο ελάχιστα από τα προβλήματα τα οποία αντιμετωπίζουμε ως κλάδος. Θα προσέθετα τον αθέμιτο ανταγωνισμό, την ιδεοκλοπή, το ασφαλιστικό, τη μείωση της πολιτιστικής κουλτούρας, τα προβλήματα του τουρισμού και πολλά άλλα. Από την πολιτεία περιμένουμε πρώτον την καλή της διάθεση ώστε να ακούσει τα ζητήματα αυτά και δεύτερο να ασπαστεί τις τεκμηριωμένες προτάσεις της Ομοσπονδίας και του κλάδου γενικότερα. Όπως προανέφερα η Ομοσπονδία πράττει το καταστατικό της καθήκον επισημαίνοντας και αναδεικνύοντας τα εν λόγω προβλήματα ενώ παράλληλα σχηματοποιεί τις θέσεις της αντιδρώντας σε κάθε ζήτημα που ανακύπτει.

Ο απερχόμενος Πρόεδρος της Π.Ο.Β.Α.Κ.Ω. Κος Ντίνος Κουζούπης συνχαίρει τον διάδοχο του Κο Πέτρο Καλπακίδη

JT: Πολλοί επαγγελματίες θεωρούν ότι η ομοσπονδία δεν βρίσκεται στο πλευρό τους. Θεωρείτε αυτή την άποψη λανθασμένη; Και τι πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να πράξετε ώστε να μην υπάρχουν αυτές οι γνώμες;

Π.Κ.: Ο συνδικαλισμός είναι συλλογική ενέργεια και δράση και ως τέτοια πρέπει να εκλαμβάνεται από το σύνολο των συναδέλφων. Η Ομοσπονδία όπως και όλες οι συνδικαλιστές οργανώσεις σε οποίο επίπεδο της συνδικαλιστικής δομής και αν βρίσκονται βασίζονται στην αυθόρμητη συμμετοχή των μελών του κλάδου τους. Ειδικότερα όμως θα έλεγα ότι τα πρωτοβάθμια Σωματεία είναι αυτά που βρίσκονται σε άμεση επαφή με τους συναδέλφους. Η Ομοσπονδία διαδραματίζει επιτελικό ρόλο και διαμορφώνει γενικές θέσεις στα ζητήματα του χώρου. Πάντως θα πρέπει να πούμε ότι η ένταση της διεκδίκησης για την επίλυση των ζητημάτων του χώρου μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη μαζικότητα συμμετοχής των συναδέλφων στα πρωτοβάθμια Σωματεία, τα οποία με τη σειρά τους προσφέρουν στην Ομοσπονδία πολλαπλασιαστική δύναμη για την επίλυση των όποιων θεμάτων.
Η Ομοσπονδία διαχρονικά με τα μέσα που διαθέτει επέλυσε πολλά ζητήματα, εκ των οποίων ένας σημαντικός αριθμός διεκπεραιώθηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Από την άλλη πλευρά πιστεύω ότι οι διοικήσεις τόσο της Ομοσπονδίας όσο και των πρωτοβάθμιων Σωματείων είναι αυτές που πρέπει να εμπνεύσουν τους συναδέλφους, ώστε να ενταχθούν στα Σωματεία.
Οι διοικήσεις των οργανώσεων του κλάδου με τις δυνάμεις τις οποίες διαθέτουν βρίσκονται πάντα στο πλευρό των συναδέλφων. Στο συνδικαλισμό, όμως, υπάρχει μια αμφίδρομη σχέση, θα έλεγα καθοριστική, που είναι η εξής: τα πρωτοβάθμια σωματεία και το δευτεροβάθμιο σωματείο, αντλούν την όποια ισχύ διαθέτουν από την συμμετοχή των στελεχών του κλάδου στα πρωτοβάθμια σωματεία. Συνεπώς οι συνάδελφοι θα πρέπει να ενισχύουν με την συμμετοχή τους τα πρωτοβάθμια σωματεία, ώστε αυτή η ισχύς να μετατραπεί σε δύναμη, που θα δώσει λύσεις στα προβλήματα τους.
Εν κατακλείδι, πολλές φορές και από πολλούς διατυπώνεται το ερώτημα «ποιο το νόημα να είμαστε μέλη του Συλλόγου;». Η απάντηση θα ήταν απλή και θετική αν πρώτα δίναμε εμείς νόημα στον Σύλλογο.

JT: Μία από τις δραστηριότητες της Ομοσπονδίας είναι και η οργάνωση της Διεθνούς Έκθεσης «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΟΣΜΗΜΑ», στην οποία και στηρίζονται πολλοί επαγγελματίες. Κρίνεται ικανοποιητική την οργάνωση της; Υπάρχουν τρόποι έτσι ώστε να υπήρχε αύξηση επισκεπτών αλλά και εκθετών;

Π.Κ.: Η «ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΟΣΜΗΜΑ» τα τελευταία χρόνια έγινε διεθνής. Δεδομένης της σημερινής οικονομικής κατάστασης τα αποτελέσματα, θεωρώ, πως είναι επαρκή. Σε κάθε περίπτωση πάντως, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και προς αυτή την κατεύθυνση προσανατολίζεται η Ομοσπονδία, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις θέσεις, που έχουν για το θέμα αυτό τα σωματεία-μέλη της Ομοσπονδίας.

JT: Η ελληνική αργυροχρυσοχοΐα έχει μια μακρά παράδοση 6000 χρόνων και θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί στις παγκόσμιες αγορές. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί που δεν ισχύει κάτι τέτοιο, σε τι βαθμό όμως θα μπορούσε η Ομοσπονδία να συμβάλλει σε μια αναβάθμιση του κλάδου;

Π.Κ.: Η αργυροχρυσοχοΐα έχει ένα υπέροχο παρελθόν και ένα δυναμικό παρόν που αποδεικνύεται από το γεγονός ότι μετά από 8 χρόνια κρίσης σε γενικές γραμμές η αργυροχρυσοχοΐα αντέχει. Το ελληνικό κόσμημα με την παρουσία του σε μεγαλουπόλεις του κόσμου προσδίδει πρωτεύοντα ρόλο και αποτελεί σημαντικό κομμάτι της εθνικής μας οικονομίας. Ο χώρος της αργυροχρυσοχοΐας αποτελεί ένα σταυροδρόμι, όπου η τέχνη και το εμπόριο διασταυρώνονται. Γι’ αυτό η Ομοσπονδία εκτός από το εμπορικό κομμάτι, για τα προβλήματα του οποίου μεριμνά θα ασχοληθεί και με το μεγάλο κομμάτι που λέγεται πολιτισμός μέσα στο οποίο είναι ενταγμένη η τέχνη μας.
Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο θα δημιουργηθεί στην διοίκηση, αν το επιτρέψουν οι περιστάσεις, τομέας με αρμοδιότητες για τη σημαντική υπόθεση που λέγεται πολιτισμός, ώστε να προωθηθεί στο εξωτερικό και κυρίως στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το ελληνικό κόσμημα και μέσω αυτού ο ελληνικός πολιτισμός.

JΤ: Μετά από οχτώ συνεχόμενα χρόνια οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, το αποτέλεσμα της είναι η συρρίκνωση του κλάδου και με αρκετούς επαγγελματίες να βρίσκονται σε αδιέξοδο. Οι όποιες προσπάθειες γίνονται γύρω από την εξωστρέφεια, είναι μεμονωμένες. Μια παλαιότερη δήλωση του προηγούμενου Προέδρου της Π.Ο.Β.Α.Κ.Ω. κ. Γουργιώτη ήταν «Η εξωστρέφεια είναι μονόδρομος», είναι μέσα στις προτεραιότητες σας κάποια πιο οργανωμένη προσπάθεια;

Π.Κ.: Για την εξωστρέφεια των επιχειρήσεων γνωρίζουν οι ίδιοι οι επιχειρηματίες τι είναι καλύτερο για αυτούς και αν η κάθε τους ενέργεια είναι εσωστρεφής ή εξωστρεφής. Ο ρόλος της ΠΟΒΑΚΩ είναι να γνωμοδοτεί και να διακηρύττει θέσεις που θα τις παρέχει στους αργυροχρυσοχόους, υπό μορφή πληροφόρησης, ώστε αυτοί αξιοποιώντας τες να κάνουν τις καταλληλότερες, για αυτούς, επιχειρηματικές επιλογές. Σ’ ότι αφορά τις συλλογικές προσπάθειες η Ομοσπονδία προσανατολίζεται σε ενέργειες, που θα λειτουργήσουνε υποστηρικτικά προς τις επιχειρήσεις. Πάντως θα τονίσω ότι η αποτελεσματικότητα της Ομοσπονδίας κρίνεται από την δυνατότητα προσαρμογής της Διοίκησης στις σύγχρονες απαιτήσεις και θα σας έλεγα ότι η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να κατανοήσουμε την κατάσταση που έρχεται.

JT: Όλοι θυμόμαστε διαφημιστικές εκστρατείες ολόκληρων κλάδων όπως: Πόσα πορτοκάλια φάγατε σήμερα; Ή και ακόμα το σλόγκαν «ο χρυσός μας φέρνει πιο κοντά». Μια συστηματική ομαδική προβολή του κοσμήματος στον τελικό καταναλωτή, δεν θα μπορούσε να δώσει μια ώθηση στον κλάδο; Πόσο δύσκολο είναι να υλοποιηθεί;

Π.Κ.: Αναμφίβολα, κάθε ενέργεια από την πιο μικρή, ως την πιο μεγάλη που αποβλέπει στην προβολή και προώθηση του κοσμήματος προς τον τελικό καταναλωτή, είναι θετική. Ο βαθμός δυσκολίας για την υλοποίηση της εξαρτάται αποκλειστικά από την οικονομική κατάσταση της Ομοσπονδίας. Πάντως είναι βέβαιο ότι η διοίκηση της Ομοσπονδίας θα κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση αναζητώντας τρόπους για την προβολή του κοσμήματος.

JT: Παρόλο που η προηγούμενη διοίκηση πραγματοποίησε το στόχο της απόκτησης ιδιόκτητων γραφείων της ομοσπονδίας, υπήρχαν φωνές που ήταν αντίθετες επειδή είναι στον ίδιο χώρο με τον Σύλλογο Αργυροχρυσοχόων Αθηνών. Τι έχετε να πείτε;

Π.Κ.: Πρώτα απ’ όλα να ξεκαθαρίσουμε ότι τα γραφεία της ΠΟΒΑΚΩ είναι ανεξάρτητα και πλέον δεν στεγάζονται στο χώρο του Συλλόγου Αργυροχρυσοχόων Αθηνών. Η απόκτηση των ιδιόκτητων γραφείων εκπλήρωσε ένα όραμα πολλών προηγούμενων διοικήσεων της Ομοσπονδίας. Θα πρέπει να αποδώσω τα εύσημα στον τέως πρόεδρο κ. Κωνσταντίνο Κουζούπη και σε όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου του για την ενέργεια τους αυτή, με την οποία επιτέλους υπάρχει μια στέγη για την Ομοσπονδία.
Σχολιάζοντας τις αντίθετες φωνές, που το επιχείρημα τους ήταν ότι ο ΣΑΑ θα εκμεταλλευτεί τα γραφεία της ΠΟΒΑΚΩ, θα ήθελα να πληροφορήσω τα στελέχη του κλάδου ότι από το 1979 που ιδρύθηκε η ΠΟΒΑΚΩ φιλοξενούνταν στους χώρους του ΣΑΑ και μάλιστα δωρεάν. Κατά συνέπεια δεν υπάρχει κανένας “κίνδυνος” που να εμπευνέσει τον ΣΑΑ να μπει στον πειρασμό εκμεταλλεύσεως των γραφείων της Ομοσπονδίας. Αλλά αυτό που θα πρέπει να γνωρίζουμε όλοι όσοι επιθυμούμε να ασχολούμαστε με τα κοινά είναι ότι αν τα Σωματεία, στα οποία είμαστε μέλη είναι τα σπίτια μας τότε η Ομοσπονδία είναι η αυλή μας. Τι θεωρούσαν αυτές οι φωνές ότι η Ομοσπονδία είναι ένα αποκομμένο και αποστεωμένο κομμάτι της συλλογικότητας; Προσωπικά ως πρόεδρος της ΠΟΒΑΚΩ θα ήμουνα ευτυχής αν όλοι οι Σύλλογοι είχαν την δική τους στέγη. Και αν θέλετε, για να σας δώσω και είδηση, είναι στις σκέψεις μου η ενίσχυση των Συλλόγων μας προς την κατεύθυνση απόκτησης γραφειακών χώρων, πάντα βέβαια μέσα στο πλαίσιο των οικονομικών δυνατοτήτων μας. Στις προθέσεις μου είναι να καλλιεργήσω στους Συλλόγους το αίσθημα του κοινού, σεβόμενος το αυτοδιοίκητο και το αυτόνομο του κάθε σωματείου.

JT: Τέλος η διδαχή της τέχνης της αργυροχρυσοχοΐας έχει αφεθεί στις ιδιωτικές σχολές. Με ποιο τρόπο θα μπορούσατε να τις βοηθήσετε, έτσι ώστε να συνεχιστεί το έργο τους;

Π.Κ.: Είναι γνωστό πως το κεφάλαιο μαζί με την εκπαίδευση καθορίζουν το δυναμικό της συνολικής προσφοράς μιας χώρας. Πιστεύω ότι η εκπαίδευση αποτελεί σημαντικό κομμάτι του κλάδου, που δικαιολογεί την θεσμοθέτηση στην διοίκηση, τομέα με αντικείμενο το ευαίσθητο κομμάτι της εκπαιδεύσεως. Οι σχολές αργυροχρυσοχοΐας, που είναι τα φυτώρια των αυριανών στελεχών του κλάδου μας, έχουν καθοριστικό ρόλο και αποτελούν έναν από τους σημαντικούς τομείς της Ομοσπονδίας. Ήδη ως νέα διοίκηση αποφασίσαμε να ενισχύσουμε οικονομικά σχολή αργυροχρυσοχοΐας και αυτό θα συνεχιστεί. Παράλληλα στις προτεραιότητες της διοίκησης είναι η συνεχής εκπαίδευση των στελεχών.
Πιστεύω πως η δίψα μας για εκπαίδευση και απόκτηση γνώσης πρέπει να υπερβαίνουν κάθε επιφύλαξη μας. Με αυτό το σκεπτικό πρέπει να ενισχύονται οι σχολές σ’ όλο τους το εκπαιδευτικό εύρος.
Τέλος το μεγάλο στοίχημα στον τομέα της εκπαίδευσης είναι να δούμε την ελληνική αργυροχρυσοχοΐα να καταλαμβάνει θέση στην ανώτατη εκπαίδευση.

Κε. Σπανούδη σας ευχαριστώ πολύ που μου δώσατε την ευκαιρία να απευθυνθώ στους συναδέλφους μου και μπορώ να σας πω ότι επιθυμία μου είναι να συμβολίζω την ενότητα του χώρου της ελληνικής αργυροχρυσοχοΐας σε συνδικαλιστικό επίπεδο, τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά και θέλω μέσα από το έντυπο σας απευθυνόμενος προς τα στελέχη του χώρου να τους βεβαιώσω ότι αυτό θα επιδιώξω.