Για την «ΗΜΕΡΗΣΙΑ» (Αθήνα, 5 Μαρτίου 2019)

- Πρόεδρε, η πρόσφατη έκθεση κοσμήματος, με διεθνή χαρακτήρα, συγκέντρωσε εκθέτες από δυνατές αγορές του εξωτερικού. Πιστεύετε, ότι το ελληνικό κόσμημα κατέχει στην αγορά τη θέση που του αξίζει;
Η οικονομική κρίση που μαστίζει εδώ και 9 χρόνια την ελληνική οικονομία έχει αντίκτυπο και στον κλάδο της ελληνικής αργυροχρυσοχοΐας. Η υψηλή φορολόγηση των επιχειρήσεων, η ανυπαρξία χρηματοδότησης και μια σειρά άλλων παραμέτρων, οδήγησαν στον περιορισμό της παραγωγικότητας του ελληνικού κοσμήματος και της απόδοσης των επιχειρήσεων που ασχολούνται μ’ αυτό. Αποτέλεσμα είναι το ελληνικό κόσμημα σήμερα, να έχει χάσει χώρο από την αγορά. Το αισιόδοξο είναι ότι μπορεί να ανακάμψει στις διεθνείς αγορές έχοντας στην φαρέτρα του τα όπλα της έμπνευσης και τα έμπειρα χέρια των Ελλήνων αργυροχρυσοχόων. Ακριβώς αυτά τα στοιχεία οφείλουμε να αναγνωρίζουμε εμείς οι Έλληνες και στο εσωτερικό της χώρας. Δράττομαι λοιπόν της ευκαιρίας να προτρέψω το καταναλωτικό κοινό να εμπιστεύεται και να επιλέγει το ελληνικό κόσμημα.

- Ποια τα χαρακτηριστικά εκείνα που κάνουν το ελληνικό κόσμημα να ξεχωρίζει; Μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα σε μεγάλους ξένους οίκους κοσμημάτων;
Το ελληνικό κόσμημα ξεχωρίζει ακριβώς γιατί είναι ελληνικό, δηλαδή είναι ένα τεχνούργημα που δημιουργείται σ’ ένα χώρο, που σφύζει από πολιτισμό και φυσική γοητεία δημιουργώντας έντονες προκλήσεις για τον Έλληνα καλλιτέχνη αργυροχρυσοχόο, γεγονός που μεταφράζεται – όπως ήδη ανέφερα, σε έμπνευση! Σε συνδυασμό με την μακρά εμπειρία του Έλληνα τεχνίτη αργυροχρυσοχόου είμαι βέβαιος ότι όχι μόνο μπορεί να σταθεί επάξια δίπλα σε ξένους οίκους αλλά ότι τα ξένα κοσμήματα θα τα «καλύπτει» η σκιά του ελληνικού.

- Σ’ ότι αφορά τις εξαγωγές στον κλάδο της αργυροχρυσοχοΐας, ως πρόεδρος της ΠΟΒΑΚΩ και του ΣΚΩΘ, είστε ικανοποιημένος;
Είναι βέβαιο ότι η ελληνική αργυροχρυσοχοΐα έχει τις καλλιτεχνικές και τεχνικές δυνατότητες να πλεύσει στις αγορές του εξωτερικού. Αυτό όμως που πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας, - και κατά την γνώμη μου αποτελεί ζητούμενο, είναι η εξωγενής μεταβλητή που αναφέρεται στην προδιάθεση μιας χώρας για εισαγωγές δικών μας προϊόντων ή καλύτερα δημιουργημάτων και αυτή στην
συνέχεια θα καθορίσει την παραγωγική επιλογή των επιχειρήσεων, που επιθυμούν να αναπτύξουν ή να δημιουργήσουν τον εξαγωγικό προσανατολισμό τους.

- Στη διεθνή έκθεση Κοσμήματος στην Αθήνα, παρουσιάστηκε η τεχνική μη καταστρεπτικού πολυδιάστατου ποιοτικού ελέγχου από πολύτιμα μέταλλα, μέσω στοιχειακής ανάλυσης και τρισδιάστατης τομογραφίας. Για τι ακριβώς πρόκειται;
Είναι μια σύγχρονη μέθοδος η οποία ανιχνεύει και πιστοποιεί τα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένο ένα πολύτιμο αντικείμενο του κλάδου μας. Η μέθοδος αυτή συμβάλει στο να αποφεύγεται η καταστροφή ενός τεχνουργήματος με την τήξη του ώστε να ελεγχθεί το κράμα του πολύτιμου μετάλλου που έχει. Το Διαγνωστικό Κέντρο Έργων Τέχνης που λειτουργεί στο Ίδρυμα «Ορμύλια» και βρίσκεται στο Βατοπέδι Χαλκιδικής, παρέχει αυτού του είδους την τεχνολογία χρησιμοποιώντας συνδυαστικά σύγχρονες διατάξεις και μεθόδους όπως υπερηχητική μικροτομογραφία και φασματοσκοπία φθορισμού ακτίνων Χ (XRF). Ευελπιστώ ότι η συνεργασία της ΠΟΒΑΚΩ με τον επιστημονικό υπεύθυνο του ιδρύματος κ. Γεώργιο Καραγιάννη είναι προς την κατεύθυνση των σχεδιασμών μας για εκσυγχρονισμό του κλάδου μας.

- Και μια τελευταία ερώτηση. Σε πρόσφατη συνέντευξή σας, αναφέρατε, ότι ο κλάδος της αργυροχρυσοχοΐας, δεν διδάσκεται στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ποια η θέση της Πολιτείας, αλλά και οι δικές σας ενέργειες για τη δημιουργία σχολής ΑΕΙ αργυροχρυσοχοΐας;
Ο κλάδος της ελληνικής αργυροχρυσοχοΐας με το βάρος ιστορίας των 6.000 ετών, αποτελεί εθνικό κεφάλαιο και παράλληλα ως προϊόν υψηλής προστιθέμενης αξίας, συμβάλει στην εθνική οικονομία. Ο επαγγελματικός κλάδος της αργυροχρυσοχοΐας, έχει βαθιές ρίζες και στον παραγωγικό ιστό της χώρας, όχι μόνο επιβιώνοντας στους αιώνες αλλά παράγοντας ανάπτυξη και πολιτισμό. Σήμερα η παράδοση και οι τεχνικές διασώζονται πλέον μόνο μέσω των σχολών από τις οποίες έχουν αποφοιτήσει σημαντικοί και καταξιωμένοι τεχνίτες και καλλιτέχνες. Την ίδια ώρα το αντικείμενο διδασκαλίας αποτελεί πλέον ιστορικό , αρχαιολογικό και πολιτισμικό προϊόν με προεκτάσεις στην «βαριά» τουριστική βιομηχανία. Ως Ομοσπονδία, κρίνουμε απαραίτητο, η διδασκαλία της αργυροχρυσοχοΐας, να ενταχθεί στην ανώτατη εκπαίδευση, γι’ αυτό και αναλάβαμε πρωτοβουλία δημιουργώντας τομέα εκπαίδευσης στο οργανόγραμμα της διοίκησης της Ομοσπονδίας. Τόσο το Διοικητικό Συμβούλιο όσο και η τομεάρχης εκπαίδευσης κ. Ελένη Τεζαψίδου κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση αναπτύσσοντας σχετικό διάλογο με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας και ειδικά με το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών στην Φλώρινα. Η επιλογή για συνεργασία με το πανεπιστήμιο της Δυτικής Μακεδονίας αποτελεί προϊόν της βούλησης μας να δημιουργηθεί ένα ακόμη κέντρο των ελληνικών τεχνών στην συνοριακή περιοχή ενισχύοντας την περιφερειακή οικονομία και αναδεικνύοντας την ευαισθησία σε εθνικά θέματα.