Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η ελληνική αργυροχρυσοχοΐα μέσω της καλοκαιρινής σεζόν, προσπαθεί να «ανταπεξέλθει» σε όλα τα δεινά που διέπουν μια ελληνική επιχείρηση.
Αυτό σαν μια επαγγελματική δραστηριότητα δεν είναι απαραίτητο αρνητικό στοιχείο, μιας και υπάρχουν χιλιάδες επιχειρήσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται μόνο κατά την καλοκαιρινή περίοδο.
Γιατί όμως μια από τις αρχαιότητες ασχολίες, που μετρά πάνω από 6000 χρόνια παράδοσης, έφθασε να είναι εποχιακός ο μεγαλύτερος όγκος συναλλαγών του;
Οφείλεται στην οικονομική κρίση; Οφείλεται στις επιλογές τις εκάστοτε κυβέρνησης; Υπάρχουν τρόποι που θα μπορούσε να αλλάξει αυτό;¨
Κατά τη γνώμη μου υπάρχει τρόπος. Ονομάζεται marketing ή καλύτερα σωστή επικοινωνία, και μιλώ για τη μέθοδο που θα πρέπει πλέον να αρχίσουμε να απευθυνόμαστε προς τους καταναλωτές.
Παρατηρώντας την πλειοψηφία των διαφημίσεων που «τρέχουν» στα μεγάλα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διαπιστώνουμε ότι αποτελείται από κινητή τηλεφωνία, super market, αυτοκίνητα και προϊόντα καλλωπισμού για τη γυναίκα. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός ότι αυτές οι κατηγορίες επαγγελμάτων εισπράττουν και το μεγαλύτερο μέρος των μηνιαίων αποδοχών μας.
Βεβαίως όμως και αντιλαμβάνομαι ότι μια μικρομεσαία επιχείρηση του κλάδου μας, δεν μπορεί να συγκριθεί με μια αυτοκινητοβιομηχανία, ούτε ως προς το μέγεθος τους, αλλά ούτε και ως τις μεθόδους που χρησιμοποιούν η καθεμία. Πως θα μπορούσε λοιπόν αυτή η πετυχημένη στρατηγική που ακολουθούν οι μεγάλες εταιρείες να υλοποιηθεί για το κλάδο της αργυροχρυσοχοΐας;
«Ο χρυσός μας φέρνει πιο κοντά». Για όσους βρίσκονται στον κλάδο από το 1980, θα θυμούνται αυτό το χρυσό σλόγκαν. Ναι αφορούσε συγκεκριμένες επιχειρήσεις οι οποίες με τη βοήθεια της ελβετικής τράπεζας χρυσού, δημιούργησαν διαφημιστικά μηνύματα προς τους καταναλωτές και εννοείται ότι οι συγκεκριμένες επιχειρήσεις επωφελήθηκαν τα μέγιστα από αυτή την εκστρατεία. Τι έγινε όμως με τις υπόλοιπες μικρές επιχειρήσεις που ή δεν γνώριζαν ή δεν μπόρεσαν να καρπωθούν την προσφορά των Ελβετών;
Χωρίς καμία αμφιβολία από κανέναν, αυτό το χρυσό σλόγκαν της δεκαετίας του ’80, είχε σαν αποτέλεσμα να ξανά θυμίσει στον τελικό μας πελάτη, το κόσμημα, το χρυσό , το ασήμι και γενικότερα να δημιουργήσει ξανά μια επιθυμία για την απόκτηση αυτών των προϊόντων.
Το αποτέλεσμα, μια «παλίρροια» στον κλάδο, και όπως είναι γνωστό το κύμα δεν μπορεί να σηκώσει μόνο μία βάρκα, αλλά τις σηκώνει όλες μαζί.
Θα μπορούσε να επαναληφθεί το φαινόμενο εκείνης της εποχής; Η απάντηση είναι κατηγορηματικά ΝΑΙ. Με τη σωστή στρατηγική και το σωστό μήνυμα που θα ταιριάζει στη σημερινή εποχή, μπορεί να ξαναβάλει τους καταναλωτές μέσα στα κοσμηματοπωλεία.
Φανταστείτε η κάθε μία επιχείρηση της Ελλάδας (μιας και δεν υπάρχει πλέον η βοήθεια της ελβετικής τράπεζας), να έδινε ένα πολύ μικρό ποσό κάθε μήνα για αυτό το σκοπό. Το ποσό που θα μαζευόταν θα ήταν κάτι περισσότερο από αρκετό.
Αυτή όμως την πρωτοβουλία θα πρέπει να την πάρουν οι αρμόδιοι φορείς του κλάδου, έτσι ώστε να μπορέσουν να παρασύρουν όλες αυτές τις χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις που υπάρχουν σήμερα, για την υλοποίηση αυτού του σκοπού.